کوچک کردن شکم برای شما هم به یک معضل بزرگ تبدیل شده است؟ اگر شما هم به دنبال بهترین روش ها برای کوچک کردن شکم تان هستید با ما همراه شوید.
 
تجمع چربی در اطراف شکم پس از یائسگی، دومین پدیده شایع در میان خانم‌هاست. در ادامه علت بروز این مشکل ، راه‌های مقابله با آن را به شما یادآوری می‌کنیم.گاه افزایش چربی شکمی علامت طبیعی ناشی از افزایش سن تلقی می‌شود. این مسئله در مورد خانم‌ها عموما پس از یائسگی که چربی در اطراف شکم تجمع بیشتری پیدا می‌کند اتفاق می‌افتد.
 
اما چربی شکمی فقط باعث بد شکلی بدن شما نمی‌شود، بلکه این پدیده شایع برای سلامت شما نیز خطرات بسیاری ایجاد می‌کند. اما امیدوار کننده است وقتی بدانید که با کاهش این چربی می‌توان خطرات ناشی از آن را نیز کاهش داد.
 
 
دلایل تجمع چربی در ناحیه شکم
 
وزن شما به تعادل میان میزان دریافت انرژی و میزان مصرف انرژی در طول روز بستگی دارد. اگر شما پرخوری کنید و کم تحرک نیز باشید، احتمال اینکه انرژی اضافی در بدن شما به صورت چربی انباشته شود بسیار زیاد است. اما در این میان، افزایش سن نیز یکی از عوامل موثر محسوب می‌شود. با افزایش سن، حجم عضلات در بدن کاهش یافته و چربی‌ها افزایش می‌یابند.
 
کاهش عضلات نیاز بدن شما به انرژی را کاهش می‌دهد، در نتیجه اگر الگوی تغذیه‌ای شما مانند قبل باشد، احتمال بروز چاقی بیشتر است. بسیاری از خانم‌ها نیز با افزایش سن و بدون افزایش در وزن کلی بدن متوجه افزایش چربی دور شکم خود می‌شوند. چنین موردی می‌تواند مربوط به کاهش هورمون استروژن و در نتیجه تجمع چربی در نقاط خاصی از بدن از جمله شکم باشد. همچنین استعداد چاقی و افزایش وزن و تبدیل شکل بدن از حالت گلابی به حالت سیب، می‌تواند زمینه ژنتیکی نیز داشته باشد.
 
 
تجمع چربی‌ها در قسمت‌های مختلف بدن  
 
چربی شکمی فقط به لایه زیر پوست محدود نمی‌شود و این نکته خطرناک‌ترین جنبه تجمع چربی شکمی است. عمق این چربی‌ها آنقدر زیاد است که اعضای داخل شکم را نیز احاطه می‌کند. هرچند که چربی زیر پوست از لحاظ زیبایی و تناسب اندام برای شما ایجاد مشکل می‌کند، اما چربی‌هایی که اطراف اندام‌های داخلی تجمع پیدا می‌کنند به مراتب خطرناک‌تر هستند.
 
برخی از مشکلاتی که در اثر وجود این چربی‌ها برای سلامتی شما ایجاد می‌شوند عبارتند از : بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت نوع 2، برخی انواع سرطان همچنین رابطه معنی داری بین چربی شکمی و مرگ زودرس مشاهده شده است. در واقع این تحقیقات ثابت کرده‌اند که حتی اگر خانمی وزن کلی و تناسب وزن به قد مناسبی داشته باشد، اما با مشکل تجمع چربی شکمی روبه رو باشد، همچنان در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی قرار دارد.
 
 
نحوه اندازه‌گیری دور شکم
 
با توجه به نکاتی که عنوان شد، بهتر است با نحوه صحیح اندازه‌گیری دور شکم آشنا شده و قادر باشید میزان آن را با مقدار طبیعی و قابل قبول مقایسه کنید. برای اندازه‌گیری دور شکمتان، کافیست یک متر را بر روی شکم برهنه خود، درست بالاتر از استخوان لگن خاصره، قرار دهید. متر را دور شکم خود بپیچید، به گونه‌ای که فاصله‌ای بین متر و شکم شما نباشد اما در عین حال متر باعث فشردگی پوست شکمتان نیز نشود.
 
حال بدون اینکه شکم خود را جمع کنید یا به سمت داخل فرو بدهید، نفس خود را بیرون داده و دور شکم خود را اندازه‌گیری کنید. برای خانم‌ها، دور شکم 89 سانتی‌متر یا بیشتر نشان دهنده وجود خطر است و در این حالت احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، فشارخون بالا، و دیابت نوع 2 افزایش می‌یابد و برای آقایان نیز حداکثر مجاز اندازه دور شکم 102 سانتیمتر است.
 
 
راه‌های کاهش چربی
 
شما می‌توانید چربی شکمی خود را از راه‌های گوناگون از جمله ورزش‌های موضعی کنترل کنید. اما انجام ورزش‌های موضعی تنها راه از بین بردن این چربی‌ها نیست. البته توجه داشته باشید که برای کاهش چربی‌هایی که اطراف اندام‌های داخلی شما را پوشانده‌اند، استفاده از راه‌هایی که منجر به کاهش وزن کلی بدن شما می‌شوند موثرند و باید با مراجعه به متخصصین تغذیه و برخورداری از رژیم کاهش وزن صحیح و اصولی به کاهش این چربی‌های احشایی اقدام کنید.
 
 
به طور کلی برای مبارزه با چربی‌های دور شکم راهکارهای زیر توصیه می‌شود
برای کوچک کردن شکم تان رژیم غذایی سالمی داشته باشید
 
سعی کنید بیشتر از غذاهای حاوی سبزیجات استفاده کنید. میوه‌ها، غلات، لبنیات کم چرب، و پروتئین‌های کم چرب را نیز فراموش نکنید. مصرف چربی‌های اشباع شده که در گوشت قرمز، لبنیات پرچرب، پنیر و کره یافت می‌شود را محدود کنید.
 
 
برای کوچک کردن شکم اندازه وعده‌های غذایی خود را کاهش دهید
 
حتی اگر شما سعی کنید از مواد غذایی سالم استفاده کنید، به هر حال پرخوری باعث دریافت میزان زیادی انرژی می‌شود که در نتیجه وزن و خصوصا چربی‌های دور شکم شما افزایش می‌یابند. در خانه، وعده‌های غذایی خود را کم حجم در نظر بگیرید و در رستوران، یک پرس غذا را با فرد دیگری شریک شوید یا نیمی از غذا را بخورید و باقی را به همراه خود به خانه ببرید.
 
 
برای کوچک کردن شکم تان فعالیت فیزیکی را در برنامه روزانه خود بگنجانید
 
معمولا برخی فعالیت‌های سبک و هوازی، مانند پیاده روی به مدت 150 دقیقه در هفته یا دویدن سبک به مدت 75 دقیقه در هفته توصیه می‌شود. اگر شما قصد کاهش وزن یا رسیدن به برخی اهداف وزنی و تناسب اندام خاصی را دارید، شاید لازم باشد بیشتر و جدی‌تر ورزش کنید. اگر می‌خواهید چربی‌های بدن خود را کاهش دهید و این کاهش ماندگار باشد، از یک برنامه کاهش وزن تدریجی پیروی کنید.
 
کاهش هفته‌ای 1 کیلوگرم از وزن بدن ایده‌آل محسوب می‌شود
بهتر است قبل از شروع کاهش وزن، با یک متخصص و یا کارشناس تغذیه و رژیم درمانی در این رابطه مشورت کنید. 

 

وقتی ناخن هایتان را برای خراب نشدن فرنچ و لاکتان خوب نمی شویید، چه اتفاقی در زیر ناخن هایتان می افتد؟
 
ناخن شما می تواند یک زمین برای پرورش و تولید مثل یک بیماری، طاعون و عفونت قارچی گاه به گاه باشد. پس شما باید دست از چسباندن آنها به صورت تان بردارید.
 
ناخن احتمالا بی ارزش ترین قسمت بدن است.در گذشته، ناخن ها  در جمع آوری و گرفتن مواد غذایی به ما کمک می کردند و ما هنوز هم آنها را به منظور گرفتن و خراش دادن همه چیز بکار می بریم. با این حال، هر کاری را با ناخن های مان انجام می دهیم که باعث می شود ذرات ریز نامطبوع در زیر آنها جمع شوند.
 
حتی زمانی که شما نمی توانید کثیفی قابل مشاهده ای در زیر ناخن های خود مشاهده کنید، نمی توانید مطمئن شوید که هیچ باکتری وجود ندارد. این باکتری ها در زیر ناخن های فرنچ شده با لاک مشکی شما چسبیده اند .
 
پاکیزگی ناخن هایی را که هر روز لمس می کنید، چک کنید.شما ممکن است با همان ناخن ها پوست تان را بخارانید.شما ممکن است لباس شنای خود را بچلانید و یا گوشت خام یا سبزیجات را بسته بندی کنید- که همه این کارها یعنی انتقال باکتری.در واقع با راه رفتن در طول روز با بیماری هایی مانند ویروس سرماخوردگی و قارچ ها مانند کاندیدا آلبیکانس ( نوعی قارچ ) بمباران می شوید، که به راحتی زیر ناخن تان زندگی می کنند و  اگر به ناحیه تناسلی گسترش یابند می تواند به یک عفونت "مخمری"  منجر شوند.  
 
کوتاه کردن ناخن ها ممکن است منطقه پوشش باکتری را کمتر کند، اما این کار تنوع میکروب ها را در زیر ناخن ها تغییر نمی دهد.
 
مراقب ناخن های مصنوعی باشید
مشکل فقط در ناخن های طبیعی نیست، از ناخن های مصنوعی استفاده نکنید:
 
اگر شما ناخن مصنوعی می گذارید ، این ها به شدت باکتری ها را جمع می کنند. منطقه بین ناخن طبیعی و ناخن مصنوعی یک منطقه جنگی باکتریایی است. به همین دلیل است که پرستاران نباید ناخن مصنوعی داشته باشند.
 
استفاده از ناخن مصنوعی می تواند باعث ایجاد عوامل بیماری زای بسیاری شود. اکریلیک در ناخن های مصنوعی می تواند منجر به رشد باسیلهای گرم منفی ( سودوموناس ) و مخمر بین ناخن طبیعی و مصنوعی شود. این منطقه یک محل مناسب دیگر برای رشد عوامل بیماری زا است.
 
 
اما در مورد انگشتان پای شما؟
 
با اینکه پای شما  ممکن است بد بوتر از دست هایتان باشد، اما ناخن پا به انداره ناخن های دست در معرض باکتری نیست. زیرا آنها معمولا در تمام طول روز در جوراب  هستند و کمتر با فضای بیرونی و آلودگی ها در تماس اند. انگشتان پای شما هم در معرض خطر عفونت قارچ ناخن هستند، شکل مزمنی از عفونت که باعث خشکی و ترک خوردن پای ورزشکاران می شود.
 
قارچ ناخن ممکن است منجر به توسعه سرایت عفونت باکتریایی،فرورفتگی ناخن پا و در موارد نادر منجر به از دست دادن اندام شود. از دست دادن یک عضو به این دلیل که نمی توانید ناخن هایتان را تمیز کنید در واقع مجازات داروینی اس.پس چه می توانید انجام دهید؟
 
 
یاد بگیرید که خودتان را تمیز کنید:
 
هشتاد درصد از تمام عفونتها از طریق تماس مستقیم یا غیر مستقیم منتقل می شوند. دکتر فیلیپ تیرنو، استاد بالینی در بخش های میکروبیولوژی و آسیب شناسی در مرکز پزشکی نیولنگون، این را گفته است. " انگشتان جزو 10تا از کثیف ترین قسمت ها در بدن شما هستند."
 
تیرنو می گوید: تماس مستقیم با فرد دیگری، بوسیدن، سرفه، صحبت کردن در چهره شخص دیگری از عوامل ابتلا به عفونت های قارچی است که جلوگیری از آن بسیار آسان است، فقط هر جایی با افراد بیمار نروید .در تماس غیر مستقیم است که عفونت و باکتری ها به سراغ تان می آیند. که شامل دست زدن به یک شیء بی جان که توسط شخص دیگری آلوده شده ، سپس دست زدن به دهان یا بینی خود، و یا دست زدن به خراش ها و یا بریدگی های بر روی پوستتان می شود. این ها به عنوان مجرای انتقال بیماری عمل می کنند.
 
تیرنو گفت : " قبل و بعد از خوردن غذا، هنگامی که شما دست خود را می شویید از یک برس با صابون بر روی آن برای زیر ناخن استفاده کنید. به خصوص اگر طولانی تر از زمان متوسط درگیر هستید. هنگامی که شما با استفاده از یک ژل ضد عفونی کننده به شستشوی دست می پردازید برای تمیز شدن زیر ناخن هایتان، آنها را به  کف دست خود که در حال حاضر با ژل پوشیده شده است بمالید. 

 
به‌گفته متخصصان طب سنتی، مصرف هم زمان بعضی از مواد غذایی با یکدیگر می‌تواند بسیار مضر باشد و باعث تولید اخلاط زائد در بدن شود. گاهی تاثیرات این تداخلات در چندین سال بعد به صورت بیماری‌های مختلف و صعب العلاج بروز خواهد کرد و به عنوان مثال حکمای طب ایرانی معتقدند که مصرف هم زمان موارد ذیل باعث تولید اخلاط خام در بدن شده و تولید بیماری می‌کند.
 
مثلاً
 
    -مصرف ماست با هر نوع و هر مقدار گوشت باعث لکه‌های پوستی  
    -مصرف سرکه یا انواع شور و ترشی که با سرکه ساخته می‌شود همراه با برنج باعث کولیت و درد شکم می شود
 
که ممکن است این بیماری ها حاصل عدم رعایت این مطالب در طول چندین سال باشد.
 
بنابراین از خوردن هم زمان مواد غذایی که در ذیل به آن اشاره شده است، جداً خودداری کنید.
 
    1- خربزه و عسل
    2- ماست و هر نوع گوشت یا غذای گوشتی
    3- کله پاچه و انگور
    4- پنیر و بادام
    5- شیر و میوه‌های تازه
    6- شیر و تخم مرغ
    7- شیر و مواد غذایی ترش و شور
    8- شیر و حبوبات
    9- شیر و ترب
    10- شیر و سبزیجات خام
    11- شیر و شربت خرما
    12- شیر و گوشت
    13- شیر و ماهی تازه
    14- تخم مرغ و ماهی تازه
    15- سرکه یا انواع شور و ترشی که با سرکه ساخته می‌شود به همراه برنج
    16- سرکه یا انواع شور و ترشی که با سرکه ساخته می‌شود به همراه ماش
    17- سرکه یا انواع شور و ترشی که با سرکه ساخته می‌شود به همراه حلیم
    18- انار و حلیم
    19- فراوردهای لبنی و ترشیجات
    20- فراوردهای لبنی و انواع آلو
 
 
 
ضمناً به گفته متخصصان طب سنتی خوردن خربزه یا هندوانه به همراه وعده‌غذایی و همچنین خوردن گوشت خام نیز می‌تواند امراض جدی در پیش داشته باشد. 

آرتریت ( التهاب مفاصل ) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته می شود و یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه می شوند. شایع ترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده می شود.
 
استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتویید، آرتریت عفونی، ورم مفاصل پسوریاتیک و نقرس، پنج گروه عمده آرتریت محسوب می شوند. آرتروز شایع ترین نوع آرتریت است. این التهاب دردناک سبب تورم و اختلال حرکت مفاصل می شود و معمولا در ناحیه دست، زانو، لگن و ستون مهره ها بیشتر است. سه عامل اضافه وزن، سن و آسیب دیدگی مفاصل، مهمترین دلایل بروز آرتروز هستند.
 
 
 
مطالعات جدید نشان می دهد با چند راهکار ساده می توان عوارض آتروز را کاهش داد. اولین قدم برای مدیریت آرتروز، کاهش وزن است. وزن طبیعی سبب می شود که مفاصل متحمل فشار کمتری شوند که این به معنی فشار، التهاب و درد کمتر است.
 
وقتی به سوپر مارکت می روید، برچسب مواد غذایی را با دقت ملاحظه کنید؛ ممکن است غذاهایی که ادعا می شود کم چرب هستند، نمک یا شکر بیشتر از حد مجاز داشته باشند. مواد غذایی حاوی فیبر یک گزینه مناسب برای افراد مبتلا به آرتروز است و علاوه بر کاهش علایم آرتروز، به کاهش کلسترول کمک می کنند و درکاهش احتمال ابتلا به دیابت نقش دارند.

پیاده روی به عنوان یک فعالیت هوازی مفید، نقش بسزایی در کاهش درد آرتروز دارد. پیاده روی علاوه بر اینکه هیچ فشاری روی مفاصل وارد نمی کند، سبب کاهش فشار خون، تقویت قلب و کاهش خطر شکستگی استخوان ها و لگن می شود. یکی دیگر از فواید پیاده روی، تقویت عضلات است که از آسیب های ناشی از آرتروز جلوگیری می کند.

همانطور که گفته شد آرتروز ناشی از التهاب است. قرمزی، تورم، درد و احساس گرما در نقطه ای خاص از بدن، نشانه وجود التهاب در آن منطقه است. یکی از مهمترین مواد غذایی کاهش دهنده التهاب، اسیدهای چرب امگا 3 هستند که سبب کاهش میزان دو پروتئین به نام های CRP و interleukin-6 می شوند. این دو پروتئین نقش مهمی در افزایش التهاب بدن دارند.

میوه ها و سبزیجات حاوی آنتی اکسیدان از دیگر مواد ضد التهابی هستند که برای افراد مبتلا به آرتروز توصیه می شود. روزی 2 تا سه واحد سبزی و میوه های حاوی آنتی اکسیدان توصیه شده است. هر واحد شامل یک فنجان است.

انواع توت و انگور به دلیل خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی توصیه شده اند. هندوانه، آلبالو، گیلاس، انواع کلم و اسفناج نیز درای خواص آنتی اکسیدانی هستند. مواد غذایی حاوی ویتامین C مانند مرکبات و انواع فلفل، علاوه بر حفظ استخوان، به حفظ غضروف کمک می کنند. زیتون و روغن زیتون حاوی ترکیبی به نام oleocanthal است که خواص ضد التهابی طبیعی دارند.

شکر و نمک جزء موادی است که توصیه می شود همه افراد، به ویژه بیماران مبتلا به آرتروز از آن اجتناب کنند.

در نان و برخی غلات، نوعی پروتئین به نام گلوتن وجود دارد که برخی افراد بدون آن که بدانند به این ماده حساسیت دارند. گلوتن ترکیبی پروتئینی است که در غذاهای فرآوری شده از گندم و سایر غلات مرتبط به آن از جمله جو و چاودار وجود دارد. حساسیت به گلوتن یا عدم تحمل این پروتئین، یک بیماری است که باعث می شود، بدن فرد پس از مصرف این محصولات از خود واکنش نشان دهد و در اکثر موارد حساسیت به این ماده هرگز تشخیص داده نمی شود.
 
 
هفت علامت واکنش بدن به گلوتن  
پوست مرغی
 
کراتوز پیلاریس یا پوست مرغی (Keratosis pilaris) نوعی اختلال پوستی اتوزومال غالب است که پوست ظاهری خشن، گاه قرمز و خشک دارد و در برخی موارد با خارش همراه است. این عارضه معمولا در پشت بازو و ران دیده می شود ودر نتیجه کمبود اسید چرب ناشی از آسیبی است که گلوتن به دستگاه گوارش می رساند.
 
 
سردرد مداوم
 
میگرن و سردرد مداوم یکی دیگر از نشانه های بالقوه عدم تحمل گلوتن در بدن است، البته کم آبی و اختلالات دیگری نیز می توانند این نشانه را به وجود بیاورند، به همین دلیل لازم است اگر سردرد شما متوقف نمی شود و به طور مداوم ادامه دارد، به پزشک مراجعه کنید.
 
 
بیماری های خود ایمنی
 
بیماری های خود ایمنی در همه موارد مربوط به عدم تحمل گلوتن نیست، اما در تحقیقات نشان داده شده است که ابتلا به بیماری هایی مانند تیروئیدیت هاشیموتو، آرتریت روماتوئید، کولیت اولسراتیو، لوپوس، اسکلرودرمی، مولتیپل اسکلروزیس، و پسوریازیس با این موضوع ارتباط دارند.
 
 
مشکلات عادی دستگاه گوارش
 
گازهای روده، اسهال، نفخ و یبوست از بارزترین نشانه های عدم تحمل گلوتن در بدن است، همچنین یبوست در کودکان نشانه شایعی دراثر این عارضه است.
 
 
سرگیجه
 
سرگیجه و احساس عدم تعادل دربدن و بخصوص در حال حرکت نشانه دیگری از عدم تحمل گلوتن است.
 
 
خستگی مزمن
 
خستگی مزمن ممکن است در اثر یک مشکل یا کمبود معمول مانند کمبود آب بدن یا حتی یک بیماری جدی مانند ایدز به وجود بیاید، به همین دلیل اگر احساس خستگی مزمن می کنید باید با پزشک مشورت کنید.در صورتی که پس از مصرف غذا احساس سردرگمی، فراموشی و عدم تمرکز و خستگی کردید به احتمال زیاد بدن شما نسبت به گلوتن واکنش نشان داده است.
 
 
فیبرومیالژی
 
نانفیبرومیالژی سندرم درد اسکلتی عضلانی مزمنی است که با انتشار درد درنقاط خاصی از بدن، خستگی و اختلال خواب همراه است. برخی از افراد مبتلا به فیبرومیالژیا و خستگی مزمن در واقع عدم تحمل به گلوتن دارند، اما از این مشکل بدن و علت ابتلای خود به این بیماری آگاه نیستند، تا بتوانند بیماری خود را درمان کنند. 

 
امروزه مردم زیادی از لیزر استفاده می کنند، اما همچنان باورهای غلطی در مورد آن وجود دارد که در این مطلب به 10 مورد آن اشاره می کنیم:
 
لیزر موهای زائد را کم و نازک می کند، اما باعث از بین رفتن آنها نمی شود. ما معمولا 4 تا 6 جلسه لیزر را به فاصله ماهی یک بار برای صورت و به فاصله سه ماه یک بار برای بدن تکرار می کنیم. معمولا با انجام 4 تا 7 جلسه لیزر، تعداد موها خیلی کمتر می شود، البته به شرطی که فرد مشکل هورمونی نداشته باشد، در غیر این صورت احتمال بازگشت موهای زائد زیاد است و لیزر موهای زائد فایده ای نخواهد داشت. پس اگر در آزمایش ها مشخص شد مشکل هورمونی ندارید، می توانید لیزر را شروع کنید، اما باید در نظر داشته باشید که لیزر، تعداد موهای زائد را هرگز صفر نمی کند.
 
 
اگر موهای زائد در طی سه جلسه لیزر از بین رفتند، بهتر است درمان را ادامه ندهیم
 
خیلی ها گمان می کنند اگر رشد موهای زائدشان بعد از 2 تا 3 جلسه لیزردرمانی متوقف شد، دیگر نیازی به ادامه درمان وجود ندارد. این در حالی است که در هر مرحله از لیزر، تنها فولیکول موهایی که در فاز رشد قرار دارند، تحت تاثیر اشعه لیزر قرار می گیرند و از بین می روند. به عبارت ساده تر، زمانی که شما برای لیزر موهای زائد خود به پزشک مراجعه می کنید، ممکن است برخی از موها در فاز استراحت باشند و لیزر کوچک ترین تاثیری روی آنها نگذارد. به این ترتیب، شما باید 4 تا 6 جلسه موهای زائد خود را لیزر کنید تا در نهایت، تمام موها در فاز رشد، با اشعه لیزر تماس پیدا کنند. البته در بهترین شرایط هم، امکان رشد مجدد 25 درصد موهای لیزر شده وجود خواهد داشت.
 
 
لیزر برای پوست های تیره و موهای روشن مناسب نیست
 
زمانی که انجمن پوست آمریکا اعلام کرد افراد با پوست های روشن و موهای تیره، بهترین گزینه برای انجام لیزر موهای زائد هستند، خیلی از افرادی که پوست های تیره یا موهای کرکی و روشن داشتند، از انجام لیزر منصرف شدند. اما بهتر است این گروه از افراد بدانند نسل های ابتدایی دستگاه های لیزر موهای زائد، طول موج های کوتاهی داشتند و فقط فولیکول های تیره مو را تحت تاثیر قرار می دادند.
 
به همین دلیل هم گاهی این دستگاه ها، رنگ پوست تیره را با فولیکول سیاه مو اشتباه می گرفتند و با وارد کردن حرارت روی رنگدانه های پوست های تیره، سوختگی های شدیدی را در برخی از طرفداران لیزر موهای زائد ایجاد می کردند.
 
این در حالی است که این روزها، دستگاه های لیزری مانند دایود یا ndYAG و با طول موج های بالا به بازار آمده اند که عمق نفوذ بیشتری به پوست دارند و خطر سوختگی را برای پوست های تیره کمتر می کنند. ضمن اینکه دستگاه های شبه لیزر جدیدی مانند آی پی ال هم در بازار وجود دارند که اثر خوبی در از بین بردن موهای روشن، سفید و کرکی خواهند داشت.
 
 
لیزر موهای زائد در نواحی شکم و پهلو باعث ناباروری می شود
 
یکی از نادرست ترین باورهای رایج درباره لیزر موهای زائد، این است که این روش درمانی باعث آسیب رساندن به تخمدان ها و افزایش خطر ناباروری می شود. این در حالی است که عمق نفوذ اشعه این نوع لیزر به داخل پوست، تنها تا حد ریشه یا فولیکول موهاست و به لایه دوم پوست هم نمی رسد، چه برسد به اینکه بخواهد روی ارگان های داخلی مانند تخمدان ها، تاثیر منفی بگذارد و باعث ناباروری شود.
 
بهتر است بدانید تاکنون هیچ تحقیقی در هیچ کجای دنیا نتوانسته این مساله را اثبات کند که لیزر موهای زائد می تواند باعث ناباروری شود، یا اگر در دوران بارداری انجام شود، روی جنین تاثیر منفی می گذارد.  
 
 
لیزر موهای زائد باعث ضخیم شدن موهای کرکی می شود
 
تجربه برخی افراد از لیزر موهای زائد به آنها نشان داده است که لیزر می تواند باعث تیره و ضخیم شدن موهای کرکی شود. از این رو به دیگران توصیه می کنند دور لیزر موهای زائد را خط بکشند. این در حالی است که اگر شما تحت نظر یک پزشک متخصص پوست و آشنا با دستگاه لیزری که استفاده می کند، این کار را انجام دهید، دچار چنین مشکلی نخواهید شد.
 
به عبارت ساده تر، زمانی لیزر موهای زائد باعث ضخیم و تیره شدن موهای کرکی می شود که محدوده پوست برای انجام لیزر و طول موج مناسب برای تابش در نظر گرفته نشود. در این صورت، گرمای غیرطبیعی ایجاد شده روی پوست، بر موهای کرکی تاثیر می گذارد و آنها را تحریک به تیره و ضخیم تر شدن می کند. به همین دلیل هم متخصصان همیشه توصیه می کنند لیزر را زیر نظر متخصصان پوست و در کلینیک های معتبر انجام دهید.
 
 
در تابستان نمی شود لیزر موهای زائد انجام داد
 
یکی از رایج ترین باورهای نادرست درباره لیزر موهای زائد این است که در تابستان نمی شود، لیزر کرد. ریشه این باور هم از آنجا آمده که بسیاری از متخصصان توصیه می کنند برای پیشگیری از ایجاد لک پوستی ناشی از تماس با نور آفتاب، از انجام لیزر برای جوان سازی یا پاک سازی پوست در فصل تابستان (به دلیل نازک کردن پوست) خودداری کنید، اما لیزر موهای زائد، تاثیری در نازک شدن پوست ندارد. بنابراین ممنوعیتی هم برای انجام آن در هیچ فصلی از سال وجود نخواهد داشت.
 
 
لیزر موهای زائد دردناک است
 
لیزر به دلیل وارد کردن نور با سرعت بالا به داخل بافت پوست برای سوزاندن ریشه موها، باعث ایجاد کمی درد و سوزش می شود، اما این درد، قابل تحمل و بسیار موقتی خواهد بود. برخی از افراد آستانه درد پایینی دارند و نمی توانند همین میزان اندک از درد را هم تحمل کنند. به همین دلیل هم استفاده از اسپری یا پمادهای بی حس کننده، حدود 45 تا 60 دقیقه قبل از لیزر برای رفع درد ناشی از این کار بسیار موثر خواهد بود.
 
 
لیزر موهای زائد هیچ عارضه ای ندارد
 
اینطور نیست. اگر فرد آفتاب گرفته باشد (برنزه کردن پوست)، ممکن است پوستش در اثر لیزر بسوزد و جای آن لک های سفیدی ایجاد شود. همچنین اگر بعد از لیزر مراقبت های لازم را رعایت نکنید، یا در صورت ایجاد زخم آن را دستکاری کنید و تاول ایجاد شود، ممکن است جای زخم، اسکار باقی بماند. علاوه بر این اگر پزشکی که لیزر را انجام می دهد، تبحر کافی در این کار نداشته باشد و شرایط دستگاه را بر اساس رنگ پوست بیمار به درستی تنظیم نکند، ممکن است منجر به ایجاد زخم، لک و تاول در پوست شود.
 
 
لیزر موهای زائد روی اجزای داخلی بدن تاثیر بد می گذارد
 
خیر. لیزری که در ناحیه بیکینی یا زیر بغل انجام می شود، هیچ ارتباطی با اجزای داخلی بدن مثل تخمدان یا بافت سینه ندارد و هیچ آثار بدی نمی گذارد. این مسئله در جهان مورد بررسی قرار گرفته و مشخص شده است که میزان نفوذ لیزر در پوست خیلی کم و شاید در حد چند میلی متر است، بنابراین اصلا به بافت های داخلی بدن نمی رسد که بخواهد مشکلی ایجاد کند. انرژی لیزر به صورت گرما آزاد می شود و گرما در عمق بافت نفوذ نمی کند، بلکه فقط تا قسمت های سطحی از پوست نفوذ می کند.
 
 
همه می توانند از لیزر موهای زائد استفاده کنند
 
کسانی که باردار هستند، کسانی که بیماری های عصبی دارند و ممکن است جای لیزرشان را بکنند و دستکاری کنند و کسانی که به خاطر شغل شان مجبورند ساعت های طولانی زیر نور آفتاب باشند، نباید لیزر موهای زائد را انجام دهند. همچنین کسانی که در محل مورد نظر برای لیزر، عفونت یا زخم دارند، باید بعد از بهبودی عفونت و زخم شان، از لیزر موهای زائد استفاده کنند. 

اسمش دندان عقل است اما به تنها چیزی که ربط ندارد همان عقل است. فقط کافی است اتفاقی برایش بیفتد یا کمی رشدش با بقیه دندا‌ن‌ها متفاوت باشد، اینجاست که همه چیز خراب می‌شود و فقط یک دندانپزشک است که می‌تواند شما را نجات بدهد. انسان‌ها سه دندان کرسی بزرگ دارند که دو تا از آنها روند رویشی‌شان مانند سایر دندان‌هاست. کرسی اول حدود 6سالگی و کرسی دوم جزء آخرین دندان‌هایی است که رشد می‌کند که حدود 12 تا 13سالگی است.

 اما کرسی سوم دندانی است که دیرتر از دندان‌های دیگر در‌می‌آید، یعنی زمانی که رویش همه دندان‌‌ها کامل می‌شود؛ به‌همین دلیل به دندان عقل معروف است. شاید این جمله زیاد به گوش‌تان خورده باشد که می‌گویند «فرد عقل رس شده است» یعنی دندان عقل‌اش درآمده است و دیگر بچه نیست اما همین دندان عقل بلاهایی سر بقیه دندان‌ها می‌آورد که شاید خیلی از آنها خبر نداشته باشید. دکتر علیرضا آشوری، دندانپزشک درباره این دندان و چگونگی کنار آمدن با آن  توضیحات بیشتری می‌دهد.


 دردسرهای رویش دندان عقل

همه دندان‌ها به‌طور کامل ‌و سر موعد رشد می‌کنند، اما دندان عقل مثل دندان‌های دیگر نیست و رشدش در هر فرد متفاوت است. دندان عقل احتمال دارد به سه حالت رشد کند؛ یکی اینکه ممکن است دندان کامل رشد کند، مثل بقیه دندان‌ها یعنی از داخل لثه کاملا خارج شود و طوری که دندان در محل خودش قابل رویت است. در این حالت می‌توان گفت حداقل مشکل را با دندان عقل داریم. حالت دیگر این است که یک بخش از تاج دندان عقل از داخل لثه بیرون می‌زند اما بخش دیگر آن زیر لثه باقی می‌ماند که به این حالت، دندان‌های نیمه روییده گفته می‌شود که جزء دندان عقل‌های دردسرساز هستند. حالت سوم اصلا دندان عقل رشد نمی‌کند و کاملا نهفته است و دیده نمی‌شود.
 
شاید باعث پوسیدگی دندان دیگر شود

دندان عقل که کامل رشد می‌کند، عمده‌ترین مشکلی که می‌توان در این مواقع به آن اشاره کرد، تمیز کردن این دندان به‌خصوص دندان عقل فک بالاست که کار بسیار دشواری است، چراکه این دندان‌ها در انتهای لثه قرار گرفته‌اند و دسترسی به آنها برای نخ دندان ‌کشیدن و مسواک زدن کار آسانی نیست، بنابراین می‌توان به این نتیجه رسید که احتمال پوسیدگی در این دسته از دندان‌ها زیاد است.

 اما علاوه بر پوسیدگی خود دندان عقل، احتمال پوسیدگی دندان کرسی دوم به‌دلیل گیرکردن مواد غذایی بین این دو دندان افزایش پیدا می‌کند، ‌در‌نتیجه بیشترین مشکلی که با این دسته از دندان‌های عقل داریم خطر پوسیدگی خود دندان و دندان جلویی آن است. وقتی دندان عقلی دچار پوسیدگی شود ترمیم آن به‌دلیل گفته شده، کار بسیار دشواری برای دندانپزشک است. ابزار‌های دندانپزشکی به سختی در این ناحیه از دهان قرار می‌گیرند، به‌علاوه دید دندانپزشک هم کامل نیست حتی اگر بیمار دهانش را به‌خوبی باز نگه دارد. در نتیجه درمان دندان عقل پوسیده کار بسیار سختی است.

گوش‌تان درد می‌کند؛ پای دندان عقل وسط است

یکی دیگر از مشکلاتی که ممکن است ‌با دندان‌های عقل کاملا روییده شده مواجه شویم این است که این دندان تماس‌های نابجایی با دندان‌های مقابل خود دارد؛ یعنی دندان فک بالا با فک پایین تماس درست و صحیح ندارد.  این کار می‌تواند به مرور زمان به مفصل فک آسیب وارد کند که در این مواقع فرد در ناحیه مفصل و حتی در ناحیه گوش احساس درد می‌کند.

خیلی اوقات مشاهده شده افراد به‌دلیل گوش‌درد به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه می‌کنند، در‌صورتی که متخصصان بعد از معاینه، بیمار را به دندانپزشک ارجاع می‌دهند؛ چرا‌که علت اصلی این دسته از گوش‌دردها ناشی از دندان عقل است.

البته لازم به ذکر است که این درد گوش حتی در دندان‌های نهفته عقل هم رخ می‌دهد، به‌دلیل مشکلات نام برده شده به‌خصوص در‌مورد پوسیدگی‌های شدید، توصیه دندانپزشک کشیدن این دندان یعنی دندان عقل است، البته به شرط آنکه دندان‌های کرسی اول و دوم سالم و شرایط مناسبی داشته باشند. همچنین درمان دندان عقل پوسیده درمان مطلوبی به‌دلیل شرایط گفته شده، نخواهد بود، برای همین بهتر است کشیده شود.


لثه‌های‌تان در خطر است!

وقتی می‌گوییم دندان عقلی نیمه نهفته است، یعنی یک بخش از آن داخل لثه و بخشی دیگر از آن از لثه بیرون زده است. این دسته از دندان‌های عقل خطرناک‌ترین دندان‌ها هستند و بیشترین مشکل را با این دسته از دندان‌های عقل داریم؛ چرا‌که احتمال عفونت در اطراف تاج این دندان‌ها زیاد است.

همچنین احتمال پوسیدگی در این دندان‌ها  نیز وجود دارد چرا‌که  غذا زیر لثه باقی می‌ماند و چون نیمه نهفته هستند، تمیز نگه داشتن این دسته از دندان‌های عقل از حالت اول (‌رویش کامل) سخت‌تر است؛ اما از آن بدتر باعث عفونت بافت‌های اطراف تاج دندان می‌شود که این عفونت ممکن است از یک التهاب ساده لثه شروع شود اما در آخر احتمال دارد فرد را به اتاق عمل بکشاند، به‌همین ‌دلیل می‌توان گفت این عفونت بسیار خطرناک است؛ پس بی‌توجهی به این دسته از دندان‌های عقل می‌تواند پیامدهای خطرناکی به‌دنبال داشته باشد و علاوه بر آسیب رساندن به ساختار فکی به سمت گلو برود و ساختار‌های حیاتی تنفسی را هم درگیر کند. اگر دندانی حداکثر بین دو تا سه ماه در یک شرایط ثابت باقی بماند، این دندان دیگر بیشتر از این قادر به رویش نیست و نباید انتظار داشت که بعد از مدتی از این حالت خارج شود، بنابراین توصیه می‌شود دندان‌های نیمه نهفته از دندان خارج شوند.

وقتی دندان عقل در دهان‌تان پنهان شده!

دندان‌های عقل نهفته به دو دسته تقسیم می‌شوند. ممکن است در بعضی افراد کل دندان داخل استخوان قرار گرفته باشد یا اینکه تاج دندان از استخوان بالاتر باشد ولی داخل لثه پنهان شده باشد. با این حال در هر دو صورت دندان عقل نهفته است و ما قادر به دیدن تاج دندان داخل دهان نیستیم. دندان‌های عقل نهفته در اکثر موارد باید از دهان خارج شوند. فقط در یک حالت دندان عقل را از دهان شخص خارج نمی‌کنیم و آن هم زمانی است که نیاز به یک جراحی سنگین همراه با عوارض باشد.

در این مواقع دندان عقل در جایی از دهان قرار گرفته که خارج کردن آن از دهان با مشکلات زیادی همراه است، در این مواقع اگر دندان عقل نهفته با مشکلی همراه نباشد ترجیح بر این است که جراحی انجام نشود. یکی دیگر از دلایلی که این دسته از دندان‌های عقل را خارج نمی‌کنیم سن بیمار است، اگر سن بیمار بالا باشد و مشکلات قلبی و فشارخون حادی داشته باشد، دندان عقل را از لثه خارج نمی‌کنیم، اما غیر از موارد نام برده شده ترجیح بر این است که دندان عقل به‌خصوص آنهایی که در استخوان نهفته هستند، خارج شوند.

کیست‌هایی که  دندان عقل نهفته به ارمغان می‌آورد

چرا دندان عقل نهفته شده را حتی با آنکه مشکلی ندارند باید از دهان خارج کنیم؟ در پاسخ به این سوال باید ابتدا به نظریه به‌هم ریختن دندان‌ها اشاره کنم، چراکه گروهی  از دندانپزشکان بر این عقیده هستند که دندان عقلی که نهفته باشد باعث به‌هم ریختگی دندان‌ها می‌شود.  اما اصلی‌ترین دلیلی که باعث می‌شود دندان عقل نهفته را خارج ‌کنند این است که احتمال دارد در بعضی شرایط به کیست یا تومور تبدیل شود.

  البته خود دندان تبدیل به کیست نمی‌شود، بلکه اطراف دندان عقل این کیست یا تومورها تشکیل می‌شوند، به‌همین دلیل اکثر دندانپزشک‌ها برای پیشگیری از وقوع این عارضه دندان عقل را بیرون می‌آورند. اما همان‌طور که گفته شد افرادی هستند که با توجه به شرایطی که دارند، دندانپزشک قادر به خارج‌کردن دندان عقل از دهان نیست. در این مواقع ما دندان عقل را تحت کنترل داریم و طی چکاپ‌های تعیین‌شده دندان را معاینه می‌کنیم.

با یکی از عوارض جراحی فک آشنا شوید

پارستزی، ممکن است بر اثر کشیدن دندان‌های عقل فک پایین ایجاد شود. عارضه پارستزی ممکن است در دندان عقل روییده هم به‌وجود آید، اما این عارضه بیشتر در دندان‌های عقل نهفته رخ می‌دهد. پارستزی (‌به‌معنی احساس گزگز و مورمور یا داغ شدن در ناحیه‌ای از بدن است) یعنی زمانی که دندان را از دهان خارج می‌کنیم به‌صورت ناخواسته عصب فک آسیب می‌بیند، چرا‌که ریشه‌های دندان نزدیک به این عصب هستند.  این آسیب‌دیدگی باعث بی‌حسی در لب پایین می‌شود. واقعیت قضیه این است که جلوگیری از وقوع این اتفاق کار بسیار دشواری است.


دندان عقل را بکشیم یا نه؟

 دو نظریه درباره دندان عقل وجود دارد، نظریه اول این است که برخی پزشکان معتقدند رویش یا به‌طور کلی حضور دندان عقل (‌نهفته، نیمه‌نهفته یا رویش کامل) باعث درهم ریختگی دندان‌های جلویی فک پایین می‌شوند. به این دلیل که ریشه‌های دندان‌های فک پایین ظریف و باریک هستند برای همین به‌راحتی به‌هم می‌ریزند. این گروه معتقدند در بزرگسالی (‌اغلب 18‌سالگی به بعد) دندان‌های عقل در هر حالتی که باشند باید کشیده شوند. اما در مقابل دندانپزشک‌های دیگر هم هستند که مخالف نظریه اول هستند و بر این عقیده‌اند که به‌هم ریختگی دندان‌های جلویی فک پایین هیچ ارتباطی با دندان عقل ندارد.

هر کدام از این دو گروه دندانپزشک برای اثبات نظریه‌های خود بالغ بر صدها مقاله و مدارک علمی داده‌اند، به‌همین دلیل نمی‌توان تشخیص داد کدام یک نظریه درست و دیگری اشتباه است، زیرا هر کدام از نظریه‌ها طرفداران خود را دارند، به‌همین دلیل می‌توان گفت بستگی به دندانپزشک معالج شما دارد که با کدام یک از نظریه‌ها موافق است.

بعد از جراحی منتظر چه عوارضی باشیم؟

 جراحی دندان عقل نهفته، جزء مشکل‌ترین جراحی‌های حفره دهان است. برای همین بیماری که قصد خارج کردن دندان عقل را دارد باید به پزشک مجربی در این زمینه مراجعه کند. همچنین باید بیمار انتظار درد و تورم بعد از عمل را داشته باشد؛ بیمار باید به توصیه‌های بعد از عمل توجه داشته باشد تا حداقل عوارض و مشکل را بعد از جراحی دندان عقل تحمل کند. 

 با لحنی که انگار بدیهی ترین نکته دنیا را توضیح می دهد، می گوید: «وقتی گرسنه هستی غذا بخور و هر وقت سیر شدی از پای سفر بلندشو.
 
این جوری ساده و بی دردسر لاغر می شوی.» به نظرش خیلی ساده می رسید ولی وقتی دستمان را سمت بشقاب غذا و خوراکی های روی میز دراز می کنیم تا علاوه بر گرسنگی باقی احساساتمان را هم ارضا کنیم. قصه آن قدرها هم ساده نیست و حتی گاهی وقت ها غیرممکن به نظر می رسد.
 
اصلا مگر می شود وقتی عصبانی هستیم یا هیجان زده شده ایم و استرس داریم عوض یک خوراکی شیرین نکنیم تا به آرامش برسیم؟
 
احساسی غذا خوردن یا میل به خوردن به دنبال استرس، عصبانیت، شادی، ناراحتی و... یک واقعیت است که خیلی ها کم و بیش با آن دست به گریبان هستند. این مشکل چرخه ناسالمی را به وجود می آورد که در نهایت به پرخوری، اضافه وزن ،چاقی، از دست دادن تناسب اندام، پایین آمدن اعتماد به نفس، احساس گناه و... منتهی می شود. حالا سوال اصلی اینجاست که چطور می توان این گرسنگی کاذب ناشی از فراز و فرودهای احساسی را از گرسنگی واقعی و فیزیولوژیک تشخیص داد و با آن مقابله کرد؟
 

تفاوت گرسنگی احساسی و واقعی

1- گرسنگی احساسی ناگهانی و بدون مقدمه به وجود می آید. در حالی که گرسنگی واقعی تدریجی بوده و به مرور شدت پیدا می کند. در شرایطی که گرسنگی تان واقع باشد، این نیاز احساس فوری برای غذا خوردن به وجود نمی آورد. در حالی که گرسنگی کاذب شما را تحت فشار قرار می دهد تا فورا غذا بخورید و برای غذا خوردن لحظه ای به شما امان نمی دهد.

2- گرسنگی احساسی با میل به خودرن غذاها و خوراکی های به اصطلاح آرامش بخش همراه است. در حالی که اگر واقعا گرسنه باشید، فرقی نمی کند که چه غذایی می خورید. یا در این وضعیت دنبال یک غذای خاص نمی گردید. گرسنگی احساسی میل شدیدی برای خوردن غذاها و خوراکی های شرین و چرب به وجود می آورد و به همین خاطر هم هست که برای خیلی از افرادی که موقع عصبانیت سراغ غذا می روند شیرینی، شکلات، کیک و... اولین انتخاب است.

3- وقتی گرسنگی کاذب سراغتان می آید، درست فکر کردن را از شما می گیرد. درواقع وقتی احساساتتان بر شما غلبه کرده است و شما را به سمت یخچال می فرستد، بدون این که فکر کنید یا قبل از اینکه به خودتان بیایید، متوجه می شوید یک جعبه شیرینی خوردهاید و حتی از خوردنش لذتی هم نبرده اید. در حالی که اگر گرسنگی تان واقعی باشد شما کاملا نسبت به آن چیزی که می خورید آگاهی دارید و کنترل مقدار غذایی که می خورید دست عقلتان است نه احساستان.

4- وقتی دچار گرسنگی احساسی هستید، حتی با خوردن حجم زیاد غذا هم احساس گرسنگی تان ارضا نمی شود و همچنان چشمتان دنبال غذاست. در این شرایط  آن قدر می خورید و سمی خورید که معده تان به طرز وحشتناکی پر شده و دیگر جایی برای فروبردن یک لقمه هم ندارید.
 
در این شرایط از غذاخوردن دست می کشید اما نه به این دلیل که دیگر گرسنه نیستید، بلکه به این خاطر که شکمتان علائم هشداردهنده ای صادر می کند که نشان می دهد دیگر جایی برای غذاخوردن باقی نمانده است. در حالی که گرسنگی واقعی با پر شدن نسبتی معده از بین می رود و شما کاملا احساس سیری و رضایت می کنید.

5- گرسنگی واقعی با علائم فیزیکی همراه است اما گرسنگی کاذب فقط یک احساس است در شرایطی که گرسنگی واقعتی ممکن است صدای قار و قور کردن شکمتان را بشنوید یا مثلا احساس کنید دلتان ضعف می رود، اما وقتی میلتان به غذا خوردن ناشی از یک حمله احساسی باشد، فقط احساس گرسنگی می کنید و هیچ علامت خاصی ندارید جز اینکه ممکن است به دلیل این احساس دچار خجالت یا احساس گناه شوید یا خودتان را سرزنش کنید که چرا این قدر پرخور هستید.

چرا پرخوری احساسی؟

عوامل زیادی وجود دارد که می تواند شما را در دام گرسنگی کاذب و غذا خوردن احساسی بیندازد و این مسئله اصلا به این معنی نیست که شما آدمی پرخور هستید. متخصصان تغذیه معتقدند که پنج علت مهم برای پرخوری احساسی وجود دارد.

1- استرس طولانی مدت: استرس امتحان یا تصادف، یا مشاجره با همسر و... که خیلی طول نمی کشد یا مقطعی است. تاثیر چندانی بر احساسی غذاخوردن ندارد اما وقتی این استرس ها طولانی می شود، به مرور سطح هورمون کورتیزول (Cortisole) که یکی از مهم ترین هورمون های استرس بدن است بالا می رود و بدن به افزایش آن عادت می کند.
 
در نتیجه کم کم احساس می کنید که علاقه عجیب و غریبی به غذاهای شور یا چرب پیدا کرده اید یا مدام دلتان برای خوردن یک تکه شرینی، یک قاشق مربا و... ضعف می رود. هر چقدر هم استرس هایتان بیشتر شود، این احساس هم شدید تر می شود و کمتر می توانید جلوی گرسنگی کاذبتان را بگیرید.

2- احساسات سرکوب شده: ممکن است به دلیلی غمگین یا ترسیدهب اشد. اما نتوانید از این احساس با کسی حرف بزنید. یا آن را آن طور که باید و شاید نشان بدهید. در این صورت بدنتان به عنوان یک مکانیسم طبیعی شما را به سمت میز غذا یا بخچال یا کابینت های آشپزخانه یا قفسه های رنگارنگ فروشگاه ها هل می دهد تا با خوردن، این احساسات سرکوب شده را آرام کنید.

3- بی حوصلگی: خیلی از افرادی که به متخصص تغذیه مراجعه و از زیاد غذا خوردن و بی دلیل غذا خوردن و... شکایت می کنند. دچار احساس پوچی و کسالت هستند و خودشان می گویند. هر وقتی بی حوصله هستند یا کاری برای انجام دادن ندارند، سراغ غذا می روند تا به این ترتیب هم دست و دهنشان را مشغول نگه دارند و هم مغزشان را

4- عادت: تصور کنید که در دوران کودکی هر وقت قرار بوده به شما جایزه بدهند، یک تکه شکلات، یک بسته چیپس یا یک بستنی قیفی دستتان می دادند تا خوشحال و راضی شیود. پس طبیعی است که با این کار عادت تغذیه  سالم را در شما از بین برده و باعث شده اند به غذا به عنوان منبعی برای  احساسات خوب و شادی آور و آرامش بخش فکر کنید. این عادت فقط از دوران کودکی تا بزرگسالی باقی مانده و شما را به سمت غذاخوردن احساسی سوق می دهد.

5- همرنگ شدن با دیگران: این ضرب المثل قدیمی را شنیده اید که می گوید  «خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو»؟ این دقیقا یکی از علت های غذاخوردن افراطی است که باعث می شود فرد بدون اینکه واقعا گرسنه باشد، پشت میز یا سر سفره بنشیند و با دیگران همراهی کند. گاهی اوقات این کار استرس حضور در آن جمع را از بین می برد و گاهی وقت ها هم صرف نگاه کردن به افرادی که با اشتها غذا می خورند مبل به خوردن را در شما تقویت می کند.
 

6 گام برای از بین بردن گرسنگی کاذب

1- برای خودتان مقیاس گرسنگی درست کنید

اگر سال هاست که برای کسب آرامش به غذا پناه برده اید خیلی سخت است که بتوانید گرسنگی واقعی را از احساسات دیگری مانند خستگی، غم یا بی حوصلگی تشخیص دهید. برای اینکه بتوانید خودتان را به این کار عادت دهید باید مقیاسی برای اندازه گیری احساس گرسنگی درست کنید که 10 درجه داشته باشد.

با خودتان قرار بگذارید که تا وقتی احساستان به درجه پنج یا هفت نرسیده سراغ یخچال نروید. این راهکاری است که دکتر «کریستین کرک پاتریک» (Krikpatrik Kristin) از موسسه تحقیقات تغذیه و سلامت کلیولند پیشنهاد می دهد و تاکید می کند که این مقیاس را درست مثل دماسنج روی یخچال، روی دیوار محل کار و در ماشینتان نصب کنید تا نگذارد احساساتتان بر شما غلبه کند.

2- حواس پرتی غذا نخورید

غذاخوردن یک عادت سالم و راهی طبیعی برای پاسخ دادن به نیازهای بدن است. ولی به راحتی آب خوردن می تواند تبدیل به یک عادت بسیار ناسالم شود. این اتفاق در شرایطی می افتد که شما بدون توجه به چیزی که توی دهانتان می گذارید غذا می خورید و توجهی به مقدار خوراکی های توی بشقاب و نوع آن ندارید.

محققان دانشگاه لیورپول انگلستان متوجه شده اند افرادی که موقع غذاخوردن تلویزیون تماشا کرده، یا با تلفن همراهشان صحبت می کنند 50 درصد بیشتر از کسانی غذا می خورند که فقط روی بشقابشان متمرکز هستند. پس یعنی وقتی تنها هستید خودتان را ملزم به نشست پشت میز غذا کرده تلویزیون یا رایانه شخصی تان را خاموش کنید و همه حواستان را متوجه غذایی کنید که مشغول خوردنش هستید.

3- متعادل غذا بخورید

بگذارید با هم صادق باشیم، وقتی از شدت گرسنگی چشمتان سیاهی می رود، خیلی سخت است که بتوانید منطقی باشید و انتخاب های صحیح غذایی را در نظر بگیرید اما اگر درست و متعادل طی سه وعده غذا بخورید احتمال کمتری وجود دارد که در طول روز گرسنه شوید و احتمال خیلی کمتری وجود دارد که خودتان را برای خریدن یک اسنک چرب شور یا شیرین به سوپر مارکت برسانید.

یکی از دلایلی هوس چنین خوراکی هایی به سرتان می زند این است که در وعده قبل به اندازه کافی پروتیین مصرف نکردید. یادتان باشد پروتیین بسیار سیرکننده است. مقدار کم چربی های سالم، پیام سیری و لذت از غذات خوردن را به مغز می فرستد و وجود فیبر در غذا، قند خون را برای مدت طولانی تری تظنیم می کند. پس اگر می خواهید قبل از ناهار درگیر غذاخوردن احساسی نشوید، روزتان را با خوردن تخم مرغ، میوه و کره بادام زمینی و... شروع کنید.

4- به خودتان 10 دقیقه زمان بدهید

اگر آن قدر به خودتان اطمینان ندارید که بتوانید جلوی گرسنگی کاذبتان را بگیرید، از یک زمان سنج استفاده کنید و قبل از ایکه دستتان را به سمت غذا فرار کنید، 10 دقیقه به خودتان زمان بدهید. البته شرط اینکه این روش جواب بدهد، این است که در این مدت به غذا فکر نکنید و خودتان را مشغول کار دیگری کنید؛ مثلا ایمیل هایتان را چک کنید.
 
لباس های شسته شده را پهن کنید یا روزنامه بخوانید. اگر بعد از 10 دقیقه همچنان گرسنه بودید و دلتان می خواست غذا بخورید، می توانید این کار را بکنید. در ضمن فراموش نکنید که برای کشیدن بشقاب دوم غذا 30 دقیقه به خودتان زمان بدهید تا مغزتان فرصت کافی برای درک احساس سیری داشته باشد.
 

5- غذایی را که می خورید در یک دفترچه ثبت کنید

با اینکه این توصیه خیلی جدید نیست اما کاملا موثر است و به خصوص برای خانم هایی کاربرد دارد که می خواهند وزن کم کنند اما به شدت درگیر غذاخوردن احساسی هستند. نتایج مطالعاتی که درمجله «طب پیشگیری» (medical prevention) منتشر شده نشان می دهد خانم هایی که هر روز مقدار و نوع  غذای مصرفی شان را ثبت می کنند دو برابر بیشتر از کسانی وزن کم می کنند که چنین عادتی ندارند.
 
در واقع تحقیقات نشان داده که این دفترچه قرار نیست فقط جایی برای ثبت غذای مصرفی باشد بلکه به شما کمک می کند تا کنتر احساساتتان را هم به دست بگیرید. بنابراین فقط حجم غذای مصرفی تان را یادداشت نکنید و در عوض احساسی را هم که موقع غذاخوردن داشتید یادداشت کنید.

وقتی در محل کارتان می بینید که زمان تحویل پروژه که می شود مصرف شیرینی تان هم خیلی بالا می رود دفعه بعد کشوهای میزتان را از هر چه شیرینی است خالی می کنید و در عوض یک عدد سیب یا چند عدد آلو دم دست می گذارید.

6- غذاهای محرک را دم دست نگذارید

اگر وقتی چیپس یا کیک پنیر می بینید آب از لب و لوچه تان راه می افتد و صبر و قرارتان را از دست می دهید، بهتر است این خوراکی ها را از دسترس و جلوی چشمتان دور کنید. یادتان باشد شما هوس آن چیزهایی را می کنید که دائما در معرض دید یا در دسترستان هستند یا به راحتی در منزل پیدا می شوند. پس خوراکی های محرک را ز جلوی دستتان بردارید. آنها را در بالاترین کابینت ها بچسبید یا اصلا در منزل نگه ندارید.

جالب است بدانید که در پژوهش محققان دانشگاه «کورنل» (Cornel) مشخص شده افرادی که روی میز کارشان شکلات و شیرینی نگه می دارند، دو برابر بیشتر از دیگران از این خوراکی ها استفاده می کنند. پس به اصطلاح قدیمی «دوری و دوستی» پایبند باشید و نگذارید خوراکی های محرک دائما جلوی چشمتان راه بروند. در ضمن یکی از بدترین عادت ها در افرادی که دچار مشکل غذاخوردن احساسی هستند این است که با شکم گرسنه به خرید می روند.

در تقویم سلامت، ۲۹ اکتبر (برابر با 8 آبان)، روز جهانی سکته مغزی نامگذاری شده است. هدف این روز، تاکید بر میزان چشمگیر ابتلا به سکته مغزی، افزایش آگاهی درباره پیشگیری و درمان این عارضه و اطمینان از مراقبت بهتر و حمایت از نجات‌یافتگان است.
 
سازمان‌هایی از سراسر جهان در روز جهانی سکته مغزی، برنامه‌هایی برای اهمیت دادن به آموزش، آزمایش و بهبود آثار مخرب این عارضه ترتیب می‌دهند. سازمان جهانی سکته مغزی (WSO) از سال ۲۰۰۶ میلادی، این رویداد سالانه را آغاز کرده است.
 
این سازمان در سال ۲۰۱۰ میلادی، سکته مغزی را یک وضعیت اضطراری سلامت عمومی اعلام کرد. اکنون سازمان جهانی سکته مغزی (WSO) کمپینی دارد که در طول سال به‌ عنوان رابطی به منظور پشتیبانی و حمایت از قدم‌ها و پیشرفت‌هایی که در روز جهانی سکته مغزی شده است، خدمات ارائه می‌کند.
 
سکته مغزی، دومین عامل مرگ‌ومیر در جهان محسوب می‌شود و امروزه به یک بیماری شایع تبدیل شده است که در هر سال بیش از 17 میلیون نفر به آن دچار می‌شوند و از این تعداد، حدود 6 میلیون نفر می‌میرند و 5 میلیون دچار درجاتی از ناتوانی می‌شوند.
 
در هر ثانیه، یک نفر در جهان دچار سکته مغزی می‌شود؛ در هر 6 ثانیه، یک نفر بر اثر سکته مغزی می‌میرد و در هر 6 ثانیه، کیفیت زندگی یک نفر برای همیشه تغییر خواهد کرد و از نظر جسمی ناتوان خواهد شد. آمارهای رسمی حاکی از آن است که سکته مغزی در سراسر جهان بیشتر از ایدز، سل و مالاریا قربانی می‌گیرد و این عارضه یکی از علل اصلی ناتوانی بلندمدت و اصلی‌ترین دلیل قابل‌پیشگیری ناتوانی است. شعار روز جهانی سکته مغزی ۲۰۱۶، این است: «با حقیقت مواجه شوید: سکته مغزی قابل‌درمان است!»
 

3 نوع سکته مغزی

در یک تقسیم‌بندی کلی می‌توان سکته‌های مغزی را به سه گروه تقسیم کرد:

1) سکته مغزی ایسکمیک: حدود ۸۷ درصد از تمام موارد مربوط به سکته مغزی ایسکمیک است. این عارضه در نتیجه انسداد عروق خونی به وسیله لخته‌ها و عدم خونرسانی ایجاد می‌شود. زمینه این نوع از انسداد، ایجاد رسوب چربی در پوشش دیواره‌های رگ است که تصلب شرایین نامیده می‌شود.

2) سکته مغزی هموراژیک: سکته هموراژیک مسوول حدود ۱۳ درصد از موارد سکته مغزی است. این عارضه از پارگی در یک رگ شکننده و خونریزی در مغز ناشی می‌شود. خون تجمع می‌یابد و بافت مغز اطراف را فشرده می‌کند. انواع آن شامل خونریزی داخل مغزی و خونریزی زیر عنکبوتیه است.

3) حمله ایسکمیک گذرا (TIA): این عارضه اغلب با نام «سکته مغزی کوچک» یا «سکته مغزی هشداردهنده» شناخته می‌شود؛ هشداری که باید آن را بسیار جدی گرفت. TIA به وسیله لخته ایجاد می‌شود. تنها تفاوت سکته مغزی و حمله ایسکمیک گذرا، انسداد موقت آن است. در این حمله علائم به سرعت ایجاد می‌شوند و زمان نسبتا کوتاهی طول می‌کشند. بیشتر این سکته‌ها کمتر از 5 دقیقه و به‌طور متوسط حدود 1 دقیقه طول می‌کشند. هنگامی که حمله ایسکمیک گذرا به پایان می‌رسد، معمولا موجب صدمه دائمی به مغز نمی‌شود.

4 پایه معاینه سکته‌ مغزی

اگر فکر می‌کنید شاید کسی دچار سکته مغزی شده باشد، این بررسی سریع را انجام دهید:

• صورت: آیا یک طرف صورت افتادگی دارد؟ آیا فرد می‌تواند لبخند بزند یا دهان او افتاده است؟

• دست‌ها: هر 2 دست را بالا ببرید. آیا یک ‌طرف ضعیف است؟ آیا فرد می‌تواند هر 2 دست را بالا ببرد؟

• گفتار: آیا فرد قادر به صحبت کردن است؟ آیا کلمات منقطع یا نامفهوم است؟

• زمان: سریع عمل کنید و فورا با اورژانس (۱۱۵) تماس بگیرید.

اگر پاسخ شما به هر یک از این پرسش‌ها «بله» است، سریع عمل کنید و بلافاصله برای کمک پزشکی با اورژانس تماس بگیرید. فراموش نکنید ۳ تا 5/4 ساعت اولیه بعد از شروع علایم، زمان طلایی برای کاهش عوارض سکته مغزی است.

6 علامت سکته مغزی

مهم‌ترین علایم سکته مغزی عبارتند از ظهور ناگهانی موارد زیر:

• بی‌حسی یا ضعف در پا، بازو و صورت به‌ویژه در یک سمت بدن؛

• سردرگمی، مشکل تکلم یا درک؛

• مشکل بینایی در 1 یا هر 2 چشم؛

• مشکل در راه رفتن، سرگیجه، از دست دادن تعادل و هماهنگی و

• سردرد شدید بدون علت شناخته‌شده.

• سکته مغزی در کودکان علایم جداگانه‌ای نیز دارد. تظاهرات مشترک سکته مغزی، ضعف صورت، بازو و پا همراه با دشواری در صحبت کردن یا درک است. اغلب تشخیص زودهنگام سکته مغزی در کودکان دشوار است زیرا ممکن است فقط به صورت تحریک‌پذیری کودک ظاهر شود.

3 نکته درباره سکته مغزی در کودکان

• در کودکان، هر 2 نوع سکته مغزی به یک اندازه معمول است.

• سکته مغزی در کودکان به سختی قابل‌تشخیص است. برخی از کودکان حتی ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند. تشنج در نوزادان تا ۲۸ روز، علامت شایع سکته است. کودکان از ۲۸ روز تا ۱۸ سال ممکن است دچار ضعف یا فلج در یک طرف از بدن، افتادگی صورت، مشکلات گفتاری و سردرد شوند. این علائم اغلب با سکته مغزی ایسکمیک در ارتباط است.

• علائم سکته مغزی خونریزی‌دهنده می‌تواند استفراغ، تشنج و سردرد گاه‌به‌گاه باشد. در برخی کودکان، سکته مغزی برای اولین بار زمانی تشخیص داده می‌شود که خود را با مشکلات یادگیری و رشد نشان می‌دهد.
 
2 نکته درباره درمان سکته مغزی

• درمان‌هایی که از سکته مغزی جلوگیری می‌کنند، شامل داروهای کاهنده فشار خون و کلسترول، درمان ضدپلاکت، ضدانعقاد برای فیبریلاسیون دهلیزی، جراحی یا استنت‌گذاری برای بیماران دارای تنگی شدید شریان کاروتید است.

• بسیاری از درمان‌ها، به‌خصوص درمان با حل‌کننده‌های لخته خون (ترومبولیتیک)، احتمال بهبود نتایج سکته مغزی را بسیار افزایش داده، البته در صورتی که پس از شروع علائم در اسرع وقت مصرف شوند.
 
 
10 عامل خطرساز سکته مغزی

• سکته مغزی قبلی یا حمله ایسکمیک گذرا (TIA): به‌عنوان سکته مغزی کوچک نیز شناخته می‌شود.

• فشار خون بالا: شایع‌ترین عامل خطر قابل‌درمان در سکته مغزی است.

• کلسترول بالا: ماده‌ای موم‌مانند که کبد آن را می‌سازد یا در غذاهای خاصی موجود است. کلسترول اضافی می‌تواند در سرخرگ‌های مغزی ساخته شود. این ماده باعث تنگی عروق، سکته مغزی و مشکلات دیگری می‌شود.

• بیماری‌های قلبی: ساخته‌شدن پلاک در شریان‌ها می‌تواند به انسداد جریان خون و اکسیژن به مغز منجر شود. بیماری‌های دیگر از قبیل فیبریلاسیون دهلیزی، نقص‌های دریچه قلب، ضربان قلب نامنظم و بزرگی حفره‌های قلب نیز می‌تواند سبب لخته شدن خون شود.

• دیابت: می‌تواند خطر بروز سکته مغزی را در نتیجه افزایش قند خون، بالا ببرد.

• کم‌خونی سلول داسی‌شکل: یک اختلال خونی مرتبط با سکته مغزی ایسکمیک است. اگر سلول‌های داسی‌شکل به رگ‌های خونی بچسبد و جریان خون به مغز را مسدود کند، می‌تواند منجر به سکته مغزی شود.

• ژنتیک و سابقه خانوادگی: عوامل خطر می‌توانند از طریق وراثت منتقل شوند و فرد را مستعد سکته مغزی کنند.

• سن: مهم‌ترین عامل ابتلا به سکته مغزی است. هرچه سن بالاتر باشد، احتمال سکته مغزی بیشتر است. احتمال سکته مغزی در افراد بالای ۵۵ سال، به ازای هر 10 سال افزایش می‌یابد.

• جنسیت: مرد بیش از زنان دچار سکته مغزی می‌شوند. با این حال، مرگ‌ومیر زنان بر اثر سکته مغزی بیشتر است.

• نژاد و قومیت: سیاهپوستان، اسپانیایی‌تبارها و سرخ‌پوستان نسبت به سفیدپوستان، بیشتر در معرض سکته مغزی هستند.

آمارها حاکی از آن است که 9 نفر از هر 10 نفر حداقل یکی از این عوامل خطر را دارند.

10 راه پیشگیری از سکته مغزی

• شناخت و مدیریت عوامل خطرساز: کنترل فشار خون، دیابت، کلسترول و قند خون.

• فعال بودن از نظر جسمانی: سعی کنید ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش ملایم انجام دهید. می‌توانید با روزانه ۱۰ دقیقه پیاده‌روی افزایشی شروع کنید و آن را به 3 قسمت ۱۰ دقیقه‌ای در روز برسانید.

• استفاده از رژیم غذایی سالم و متعادل: این رژیم باید دارای ۵ تا ۱۰ وعده میوه و سبزیجات در روز همراه با سدیم (نمک) کم و سرشار از پتاسیم باشد.

• رسیدن به وزن سالم و حفظ آن: کاهش دور کمر به کمتر از ۸۸ سانتی‌متر برای زنان و ۱۰۲ سانتی‌متر برای مردان.

• ترک سیگار: اگر سیگار می‌کشید، حتما آن را کنار بگذارید یا میزان مصرف را به حداقل‌ممکن برسانید.

• درمان سریع: حملات ایسکمیک گذرا (TIA یا سکته مغزی کوتاه) باید سریع به درمان برسد و کنترل شود.

• درمان عارضه‌های خونی: مشکلات گردش خون مانند بیماری محیطی عروق، بیماری سلول داسی‌شکل یا کم‌خونی شدید را درمان کنید.

• کنترل فیبریلاسیون دهلیزی: از ضربان خود آگاه باشید و از پزشک درباره فیبریلاسیون دهلیزی بپرسید.

• مدیریت استرس: منبع استرس را شناسایی و آن را مدیریت کنید. برخی از اقدام‌های مفید عبارت‌اند از: تمرکز حواس، یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق.

• رژیم غذایی کم‌نمک: توصیه می‌شود برای کاهش خطر سکته مغزی، مصرف نمک به کمتر از ۵ گرم در روز کاهش یابد چون نمک فشار خون را بالا می‌برد و هرچه فشار خون بیشتر باشد، خطر سکته مغزی بالاتر است.بزرگسالان روزانه باید کمتر از ۵ گرم نمک و کودکان حتی کمتر مصرف کنند. بسیار مهم است که کودکان بیش ‌از حد نمک نخورند زیرا فشار خون ابتدا در دوران کودکی شروع به افزایش می‌کند.

5 نکته درباره اهمیت سکته مغزی در زنان

شعار کمپین جهانی سکته مغزی در سال ۲۰۱۵، «من زن هستم» بود؛ چون:

• حدود ۶۰ درصد از مرگ‌ومیر بر اثر سکته در زنان دیده می‌شود و احتمال فوت زنان نیز بیشتر از مردان است که بخشی از آن به این دلیل است که دیرتر در زندگی زنان اتفاق می‌افتد؛ یعنی هنگامی که خطرناک‌تر است.
• زنان بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند.

• زنان نسبت به مردان کمتر احتمال دارد تحت مراقبت‌های حاد و توانبخشی قرار گیرند، در حالی ‌که اگر درمان شوند به اندازه مردان احتمال بهبود دارند.

• زنان بیشتر از مردان دچار فشار خون بالا، فیبریلاسیون دهلیزی (ضربان قلب نامنظم)، دیابت، افسردگی و چاقی می‌شوند که همگی خطر سکته مغزی را افزایش می‌دهند.

• برخی از عوامل خطر سکته مغزی با زنان ارتباط دارد؛ مانند دیابت بارداری، اکلامپسی، مصرف قرص‌های ضدبارداری، هورمون‌درمانی و تغییرات هورمونی که خطر سکته مغزی را در آنها افزایش می‌دهد.
 

4 توصیه اورژانسی

• همه علائم هشداردهنده در هر سکته مغزی‌ای ایجاد نمی‌شوند. علائم سکته مغزی را نادیده نگیرید، حتی اگر آنها از بین بروند!

• زمان را بررسی کنید. چه زمانی اولین علامت هشدار آغاز شد؟ بعدا این سوال مهم از شما پرسیده می‌شود.

• اگر شما یک یا چند علامت از علائم سکته مغزی را که بیش از چند دقیقه طول کشیده، دارید، تاخیر نکنید و فورا به پزشک مراجعه کنید، زیرا از دست دادن زمان می‌تواند به از دست دادن مغز منجر شود.

• اگر با کسی که ممکن است علائم سکته مغزی داشته باشد، مواجه شدید، بلافاصله به اورژانس خبر دهید و بر اقدام سریع اصرار کنید.

4 عامل زمینه‌ساز سکته مغزی

• رژیم غذایی ناسالم: رژیمی که سرشار از چربی‌های ترانس، کلسترول و سدیم فراوان است و به افزایش خطر سکته مغزی می‌انجامد.

• فقدان فعالیت جسمانی: این عامل می‌تواند خطر عوامل دیگر که سبب سکته مغزی می‌شوند از جمله چاقی، فشار خون بالا، کلسترول و دیابت بالا را افزایش دهد.

• چاقی: چربی اضافی بدن با بیماری قلبی، دیابت، فشار خون بالا و افزایش سطح کلسترول بد ارتباط دارد که از عوامل خطر سکته مغزی هستند.

• تنباکو: این عامل، خطر سکته مغزی را با آسیب به قلب و عروق خونی و افزایش فشار خون بالا می‌برد.

۴ ماده غذایی ضدسکته مغزی

در میان مواد غذایی می‌توان به برخی از آنها اشاره کرد که مصرف مرتب آنها می‌تواند احتمال بروز سکته مغزی را کاهش دهد:

• محصولات حاوی سویا: کاهش سطح کلسترول، نقش عمده‌ای در سلامت قلب ایفا می‌کند. مصرف سویا به پایین نگه‌داشتن کلسترول کمک خواهد کرد. توصیه می‌شود روزانه ۱۵ گرم پروتئین سویا مصرف کنید.

• شکلات: یک مطالعه جدید نشان داده مصرف تا 2 قطعه (۱۰۰ گرم) شکلات شیری در روز می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سکته مغزی و بیماری قلبی کمک کند. پژوهشگران دریافتند مصرف متعادل شکلات احتمال بروز سکته مغزی را کاهش می‌دهد. نه‌تنها فلاونوییدها، بلکه ترکیبات دیگری که احتمالا مربوط به ترکیبات شیر مانند کلسیم و اسیدهای چرب هستند، این رابطه را توجیه می‌کنند.

• میوه و سبزی: مزایای مصرف میوه و سبزیجات برای سلامت روشن است. چربی‌های اشباع در تمام میوه‌ها و سبزیجات کم است و آنها را به یک ابزار مهم برای کاهش خطر ابتلا به سکته مغزی تبدیل می‌کند. خانم‌ها نباید بیش از ۲۰ گرم و آقایان بیش از ۳۰ گرم از چربی‌های اشباع استفاده کنند. همچنین انواع میوه و سبزی از فیبرهای محلولی تشکیل شده‌اند که کلسترول خون را پایین می‌آورند.

• ماهی‌های چرب: ماهی‌های چرب مانند ساردین حاوی اسیدهای چرب امگا ۳، ویتامین D و B و سلنیوم هستند. همه این مواد مغذی از افراد در برابر سکته مغزی محافظت می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند مصرف ماهی‌های روغنی باعث کاهش فشار خون و جلوگیری از ساخت چربی در شریان‌ها نیز می‌شود. محققان توصیه می‌کنند حداقل در هفته، 2 وعده ماهی که یک وعده از آنها چرب باشد، استفاده کنید.

2 درمان‌ پیشگیرانه سکته مغزی

اگر سکته مغزی ایسکمیک یا TIA را پشت سر گذاشته‌اید، این احتمال وجود دارد که پزشکتان داروهایی برای کاهش احتمال خطر بروز سکته مغزی دوباره توصیه کند که این داروها عبارت‌اند از:

• داروهای ضدپلاکت: پلاکت‌ها، سلول‌هایی در خون شما هستند که باعث لخته شدن خون می‌شوند. داروهای ضدپلاکت، باعث می‌شوند این سلول‌ها عملکرد لخته‌سازی خون را کمتر انجام دهند. شایع‌ترین و بیشترین داروی مورد استفاده ضدپلاکت، آسپیرین است.
 
پزشک می‌تواند برای تصمیم‌گیری دوز درست و مورد نیاز آسپیرین به شما کمک کند. اگر آسپیرین از بروز TIA یا سکته مغزی در شما جلوگیری نکند یا اگر نمی‌توانید آسپیرین مصرف کنید، این امکان وجود دارد که پزشکتان داروی ضدپلاکت دیگری مثل پلاویکس برایتان تجویز کند.

• داروهای ضدانعقاد خون: این داروها که شامل هپارین و وارفارین هستند، انعقاد خون را کاهش می‌دهند. هپارین سریع‌الاثر است و ممکن است در یک دوره کوتاه‌مدت در بیمارستان استفاده شود. وارفارین که اثر کندتری دارد، در مدت طولانی‌تری استفاده می‌شود.
 
وارفارین یک داروی رقیق‌کننده خون قوی است، بنابراین باید آن را دقیقا طبق دستور استفاده کرد و مراقب عوارض جانبی آن بود. این احتمال وجود دارد که پزشکتان در صورت ابتلا به برخی اختلالات مربوط به انعقاد خون یا ناهنجاری‌های عروقی، ریتم غیرطبیعی قلب یا سایر مشکلات قلبی، این داروها را برایتان تجویز کند. ممکن است سایر رقیق‌کننده‌های خون جدید، زمانی استفاده شوند که TIA یا سکته به علت ریتم غیرطبیعی قلبی ایجاد شده باشد.

 پس بالاخره سیگار را ترک کردید؟! تبریک می گویم! همین حالا با ترک سیگار بهترین کار را برای سلامت خود انجام داده اید. حالا وقتش است که سلامتتان را پس بگیرید و روی تاثیرات بلند مدتی که عادت بدتان می تواند در پی داشته باشد کار کنید که دوباره بازنگردند. در ادامه هرآنچه باید درباره مراقبت از بدن، پس از ترک سیگار بدانید را برایتان توضیح می دهیم.
 

سیگار را به خاطر بهبود خود کنار بگذارید

اگر از روزی یک بسته به روزی یک عدد سیگار، مصرف خود را کاهش داده اید شروع بسیار خوبی است. اما سعی کنید این عادت بد را به طور کامل و برای همیشه از خود دور کنید.
 
هیچ وقت برای ترک سیگار دیر نیست. هرچه زودتر کنارش بگذارید فیزیک کلی بدنی تان نیز کمتر آسیب می بیند. محققان می گویند یک فرد با ترک سیگار پس از 10 سال خطر ابتلا به سرطان ریه را تا حد یک فرد غیرسیگاری می تواند پایین بیاورد.
 
 استرس خود را مدیریت کنید
 
برای بعضی، استرس در زندگی ممکن است کاری کند به عادت های اشتباهشان بازگردند، برای مثال سیگار کشیدن. بعد از ترک سیگار برای سالم نگه داشتن خود باید استرستان را کنترل و مدیریت کنید.
 
به سطح استرس خود دقت کنید و به دنبال راه های خلاقانه ای باشید تا در مواقعی که استرس به سراغتان می آید جلویش را بگیرید تا مبادا دوباره به طرف سیگار بروید

ورزش روزانه

پایه یک زندگی سالم ورزش روزانه است، مخصوصا برای کسانی که قبلا سیگاری بوده اند. روزانه حداقل 30 دقیقه ورزش کنید. اگر با ایجاد برنامه روزانه ورزش مشکل دارید این را بدانید که لازم نیست خیلی پیچیده باشد. هر نوع فعالیت هوازی به مدت 30 دقیقه می تواند تاثیر بسیار بالایی روی سیستم قلبی عروقی یک فرد داشته باشد.
 
حتی پیاده روی نیز می تواند تاثیر زیادی روی سلامت قلبی و عروقی داشته باشد. مشکلات قلبی عروقی باعث بروز سکته های قلبی و مغزی می شوند. همچنین ورزش یکی از راه های عالی برای کنترل استرس نیز می باشد، پس برایتان دو سر برد به حساب می آید.

مدیتیشن تمرین کنید

انجام عاداتی که باعث کاهش استرستان می شوند می توانند بخش مهم از بازیابی سلامتتان را به خود اختصاص دهند. مدیتیشن به مدت 5 تا 10 دقیقه می تواند از نظر فیزیکی و روانی تاثیر بسیار مثبتی روی فرد بگذارد.

مرتب خود را از نظر سلامت ارزیابی کنید

به عنوان کسی که سابقا سیگار می کشیده، باید به صورت سالانه سلامت بدن خود را چک کنید تا مبادا مشکلی گسترش پیدا کند. تشخیص زود هنگام می تواند تاثیر بسیار بالایی در بهبود مشکلات مزمن داشته باشد.
 
اگر سیگار کشیدن را ترک کرده اید حتما باید به صورت سالانه بدن خود را از نظر سلامت چک کنید. این موارد شامل برخی معاینات و آزمایش خون می شود.

به اندازه کافی بخوابید

مشخص شده که سیگار کشیدن با اختلال در خواب و پایین آمدن کیفیت خواب همراه است که این موارد موجب مشکلاتی برای سلامت از جمله بیماری های قلبی، چاقی و دیابت می شوند.
 
تحقیقات نشان داده نیکوتین برای خواب درست مشکل ایجاد می کند. حالا که سیگار را ترک کرده اید سعی کنید درست خوابیدن را تمرین کنید و در طول شب 7 تا 8 ساعت خواب با کیفیت داشته باشید. 

 قهوه ای یعنی منسوب به قهوه و رنگی شبیه به قهوه برشته است. اما نکته جالب در مورد طیف رنگ‌های قهوه‌ای این است كه این رنگ‌ها در كنار هم تركیب خوبی ایجاد می‌كنند، به همین دلیل استفاده از این رنگ‌ها كاری مطمئن و ساده است. اگر یک قهوه خور حرفه ای باشید کافی است اسپرسوی تیره و موكای غنی را با كارامل طلایی و شیر فوم‌دار ترکیب کنید و بعد ببینید كه اتاق شما دارای آسایشی بی‌نظیر شده است. استفاده از این رنگ‌ها باعث می‌شود تا فضای شما دنج و راحت شود.




مزیت استفاده از پالت رنگی قهوه ای این است كه شما می‌توانید سایه‌های رنگی مختلف را با هم به سادگی تركیب كنید. یك كاناپه به رنگ قهوه‌ای-دارچینی گرم به این اتاق نشیمن شكل داده است و پرده‌های به رنگ اسپرسو و دیوارهای به رنگ لاته این فضا را كامل كرده‌اند.


با استفاده از رنگ‌ طلایی فضایی لوكس خلق كنید.

استفاده از رنگ‌های طلایی، برنزی، و مسی راه بسیار خوبی برای ارتقای یك ظاهر خنثی و گرم است. چراغ‌ها، سرامیك‌ها، قاب‌ها، ظروف مسطح، و قاشق‌ها و چنگال‌ها وسایل بسیار خوبی برای اضافه كردن رنگ‌های متالیك براق به آشپزخانه هستند.


كارامل و تافی رنگ‌های بسیار خوبی هستند كه كار كردن با آن‌ها راحت است. آن‌ها گرمای رنگ زرد و در عین حال سادگی رنگ‌های بژ و قهوه‌ای را در خود دارند. كارامل به ویژه در چرم خود را بیش از پیش نشان می‌دهد كه در كاناپه عكس بالا این مسئله به خوبی روشن است. این كاناپه كمی گران است اما آن‌قدر زیبا و بادوام است كه خریدن آن به‌صرفه و در نهایت به نفع شما خواهد بود.

یك مجموعه با طراحی رنگی ایجاد كنید.

یكی از قفسه‌های آشپزخانه یا اتاق نشیمن را انتخاب كنید و مجموعه‌ای از ظروف سرامیكی با رنگ‌های خنثی را روی آن قرار دهید. این كار رنگ‌های دیگری را به پالت رنگی فضای شما اضافه می‌كند.